این که دستان خالی خود را با سوی مردم دراز کنم و کسی چیزی در آن نگذارد، بدبختی است، اما یاس و نا امیدی در آن است که من دستم را پر به سوی مردم دراز کنم و کسی توشه ای از آن برنگزیند.

مسعود جان خیلی ممنون از لطفت اما یادآور بشم که این وبلاگ من و مسعود هست.